De droomstappen van El Allouchi, Azzagari en Verbruggen

In 2012 maakte El Allouchi de stap van RSC Alliance naar de jeugdopleiding van NAC. "Eigenlijk kwam ik vrij snel na mijn overstap naar NAC bij Onder 19 terecht. Ik hoefde me niet snel aan te passen, iets wat ik juist wel had verwacht. Ik dacht dat de stap van de amateurs naar een BVO heel groot zou zijn, maar gelukkig was dat voor mij op dat moment niet het geval", blikt El Allouchi terug op zijn stap.

In dat jaar trainde de middenvelder mee met een talenten team, dat tussen de O19 en het tweede elftal zat. Daar speelde hij ook al een aantal wedstrijden mee. "Er was in dat team niet heel veel plek, dus dat was al een mooie stap. Als vervolgstap mocht ik meetrainen met het tweede elftal, dat was in Zundert. We hadden ochtendtraining en de trainer van het tweede team kwam naar me toe. Hij zei: Mounir, vanmiddag blijf je hier, vanmiddag train je met het eerste. Dat was echt fantastisch. Ik was hartstikke blij. Ik kan het me nog herinneren als de dag van gisteren."

Verbruggen trainde vorig seizoen voor het eerst mee met de hoofdmacht. "Toen trainde Jong NAC op het achterste veld in Zundert en kwam Jelle ten Rouwelaar naar dat veld toe. Ik dacht dat hij gewoon kwam kijken, maar hij zei tegen me dat ik naar het andere veld moest, om daar een partijtje met het eerste mee te doen."

De doelman sloot pas aan het begin van dit seizoen 'echt' aan bij het eerste elftal. "Ik ging mee op trainingskamp, dan ben je echt dag en nacht met de jongens. Dan heb je pas echt het gevoel dat je onderdeel bent van de groep."

Azzagari maakte vorig seizoen zijn debuut voor NAC in de Eredivisie. "Ik zat net in de periode waarin ik hoorde dat ik een profcontract kreeg. Ik heb alleen maar genoten van mijn debuut. Het waren vervelende omstandigheden, maar het was wel een droom die uitkwam. Ik genoot van onze supporters, van hoe groot onze club is. Het is natuurlijk altijd anders als je als 17-jarig jongetje bij een eerste elftal komt. Dan kijk je toch een beetje de kat uit de boom. Aanvoerder Menno Koch hielp me goed, Mounir El Allouchi nam me bij de hand."

"Ik probeer nu de jonge jongens een beetje wegwijs te maken, net zoals Mounir dat toentertijd bij mij deed. Huseyin Dogan zei ooit tegen mij: ‘ik hoop dat later, wanneer je mijn leeftijd hebt, je de jonge gasten bij de hand neemt en helpt met dingen, zodat ze niet overal zelf achter hoeven te komen. Dat ze kunnen presteren op het veld en niet bezig hoeven te zijn met randzaken’. Dat vond ik mooi", geeft Azzagari aan.

El Allouchi nam ook Verbruggen bij de hand, zo vertelt de goalie. "Ik heb het met Mounir gehad over de stap van de jeugd naar het eerste. Hij gaf aan: ‘je bent een jonge jongen die net bij het eerste komt. Je moet keihard werken, je goed ontwikkelen en als je de kans krijgt, moet je ‘m pakken’. Het is niet makkelijk om altijd naar jezelf te kijken, maar dat is het enige wat je kan doen. Dat is het enige waar je echt invloed op hebt."

Voor Azzagari spelen Dogan en El Allouchi een belangrijke rol: "Dogan is een soort van mentor. Hij helpt me veel, ook in de periode waarin ik met mijn knieblessure kampte. Hij zei: hier ga je van leren, word je sterker van. Dan denk je uiteindelijk: hij heeft toch wel gelijk. Die knieblessure was wel een flinke tegenslag. Ik wilde mijn stijgende lijn doortrekken, minuten maken… Als persoon ben ik er wel beter van geworden, ik heb er grote lessen uitgetrokken. Voor dat soort dingen moet je een grote man zijn, dat is soms zwaar. Dat is de switch van een jongen naar een man. In zulke dingen ben ik wel een volwassene versie van Yassine geworden, maar natuurlijk blijf ik nog altijd een beetje een jongen, haha. Ik word me steeds meer bewust over wat voor mooie kans ik heb gekregen."

El Allouchi helpt de jonge nieuwkomers graag, zo geeft hij aan. "Ik probeer de ervaring over te brengen. Yassine is bijvoorbeeld heel erg gretig en soms knoop ik een gesprekje met hem aan. Ik geef dan aan: er komt meer dan alleen goed voetballen bij kijken, het gaat ook om geduld. Ik weet hoe het voelt om in moeilijke tijden niet geholpen te worden. Daarbij probeer ik de jongens te helpen."

Inmiddels staat zijn teller op meer dan honderd officiële wedstrijden voor NAC 1. "Ik heb wel eens momenten dat ik terugdenk naar alles wat ik heb gedaan, alles waar ik voor geknokt heb. Mijn verhuurperiodes zijn van grote waarde geweest. Ik heb geïnvesteerd in mezelf. Qua ontwikkeling was het super goed voor mij om wedstrijden te spelen. Ik kan dat tegen iedere jonge speler zeggen: investeer in jezelf. Dat is heel belangrijk."

Verbruggen traint nu mee met het eerste elftal, maar staat onder de lat bij NAC Onder 19. "Ik heb daar in het begin wel moeite mee gehad. Ik wil het gewoon altijd goed doen. Het niveau van het eerste ga je na een tijdje als standaard zien, maar dat kan natuurlijk niet in de jeugd."

El Allouchi snapt wel dat de doelman daar moeite mee heeft gehad: "Als je eenmaal hebt geproefd aan het eerste, is het lastig om weer naar de jeugd te gaan. Als je eenmaal hebt geproefd, wil je er meer van. Als je het niet proeft, weet je niet wat je mist."

De routinier ziet het talent bij de jonge jongens die momenteel bij de hoofdmacht aangesloten zijn. "Het zijn goede en grote talenten. Ze hebben potentie en een toekomst bij NAC. Ik ben benieuwd wie er doorbreken, dat is niet vanzelfsprekend. Er zijn veel talenten, maar echt doorbreken is moeilijker dan je denkt. Het geduld wat je moet opbrengen, altijd focus hebben, er komt veel meer bij kijken… Mensen denken: ik train mee dus ik ben er al. Je moet er ook blijven, dat is het moeilijkst."

Verbruggen beaamt dat. "Als je als jonge jongen naar het stadion gaat, kijk je en wil je daar later voetballen. Dan denk je dat dat wel kan, maar als je dan uiteindelijk bij het eerste komt, is dat heel anders dan wat je dacht. Er wordt heel wat anders van je gevraagd. Er is geen ruimte voor fouten, je moet een constant niveau halen. Ik ben daar echt wel volwassener door geworden. Je moet blijven ontwikkelen."